Wat is vrijheid voor mij? Dat is zonder remming helemaal mezelf kunnen zijn. Dat is voor mij hand in hand met mijn man over straat kunnen lopen en hem bij het afscheid gewoon even een kus te kunnen geven. Zonder de angst voor afkeurende blikken.

Mijn man en ik wonen hier met veel plezier. Maar voordat we hier kwamen wonen, hebben we ons bewust afgevraagd of wij, als twee mannen, wel midden in een klein dorp wilden wonen. Zou dat geen vervelende reacties opleveren? Gelukkig bleek Brummen een fijne plek. Voor zover ik gemerkt heb, is er nooit een negatieve reactie gekomen op het feit dat wij, als twee mannen samenwonen. En hoewel onze bedenkingen helemaal onterecht bleken, zou vrijheid voor mij betekenen dat ik hier niet eens over na zou hoeven denken.

Ik voel mij ook niet on-vrij. Tegelijkertijd merk ik dat ik me soms wel geremd voel, of nadenk over eventuele reacties. Dat maakt dat ik niet altijd spontaan laat zien wie ik ben en me erg bewust ben van wat ik wel of niet zeg. Zo zal ik nooit tegen een wildvreemde zeggen dat ik een man heb, het voelt soms veiliger om het over ‘mijn partner’ te hebben. Iedere nieuwe kennismaking waarbij ik mijn man ter sprake breng, is voor mij weer een mini-coming-out. En dat terwijl mijn ‘echte’ coming-out toch al jaren geleden is en ik echt tevreden ben met wie ik nu ben.

Waarom ik me dan toch geremd voel om op straat een arm om mijn man heen te slaan, terwijl ik weet dat hij dat juist zo fijn vindt? Ik denk dat dat komt omdat ik geen aanstoot wil geven en vooral geen mogelijkheid wil scheppen voor eventuele negatieve reacties. Ook al zullen die er waarschijnlijk niet komen, ik weet dat zo’n reactie mij zo diep in mijn wezen zou raken, dat ik er liever voor kies om de mogelijkheid hiervoor uit de weg te gaan.

Want twee mannen die hand in hand over straat lopen is helaas nog steeds niet vanzelfsprekend. En in onrustige tijden is het accepteren van iemand die anders is dan jij, ook niet vanzelfsprekend. Acceptatie is precair, die kan zomaar weer omslaan.

Toch voel ik gelukkig ook vaak wél de vrijheid om ’s ochtends op de stoep, voordat ik op de fiets spring, mijn man een kus te geven. Of om zijn hand vast te pakken terwijl we naast elkaar op een bankje zitten. Al moet ik dan soms de neiging onderdrukken om direct daarna rond te kijken wie er in de buurt is en het gezien kan hebben.